Hyrje ne filozofi...Gjeneza, domethënia dhe historia e fjalë

Te nderuar forumist - student...
meqe eshte faqe e studenteve, e pash te udhes qe me posht te postoj do material per studentet e Fakultetit te Shkencave dhe Humane, dega Filozofi - Sociologji ne USHT, per provimin - Hyrje ne filozofi.
Ndoshta nuk eshte shume, por me mire pak se aspak.

1. Gjeneza, domethënia dhe historia e fjalës filozofi


Filozofia, qoftë si shprehje apo si formë e vetëdijes shoqërore, zuri fill në Greqinë e vjetër e cila ka qenë djepi i tërë kulturës së Evropës Perëndimore. Shprehja filozofi përbëhet nga dy fjalë të vjetra greke: ‘filo’ që don të thotë ‘dashuri’, ‘dashamirësi’ dhe ‘sofos’ që don të thotë ‘urti’ apo ‘mençuri’. Nga kjo del se filozofia mund të përcaktohet si “dashamirsi ndaj urtisë” apo “synim kah urtia”. Mirëpo është e qartë se një përcaktim i këtillë i filozofisë nuk është asgjë tjetër përveç një përkthim i një shprehjeje greke në gjuhën shqipe. Andaj mund të themi se kjo shprehje nuk përmbledh të gjithë përmbajtjen e filozofisë se çfarë është dhe çfar u zhvillua gjatë 2500 vjetëve. Ky përcaktim i filozofisë vë në pah dy karakteristika: një se ç’ishte filozofia në fillim dhe gjatë disa shekujve pas sajimit të saj. Me shprehjen ‘synim kah urtia’ është theksuar ajo që ishte e re, specifike dhe e ndryshme në krahasim me mënyrën e mëparshme të të menduarit dhe shpjegimin e botës dhe të fenomeneve e proceseve të saj, që mbështetej në mitin dhe mitologjinë. Përkundër besimit, mitit dhe mitologjisë që dominonte në mënyrën parafilozofike të të menduarit, filozofia tash zu të mbështetet në mendjen e njeriut, në logosin. Sipas filozofëve të parë antik grek filozofia ishte një dëshirë apo synim që natyrën dhe njeriun ta shqyrtojë me mend dhe në mënyrë kritike, që të thuhet e vërteta dhe të merret qëndrimi i drejtë në situata të ndryshme. Dhe dy është theksuar karakteri teorik i kësaj dije të re. Sipas filozofëve të parë, marrja me filozofi nuk ka për qëllim ndonjë levërdi apo interes praktik, qoftë ajo e dobisë materiale apo lavdie shoqërore. Filozofia, sipas tyre ishte dije për hirë të dijes.
Sipas disa autorëve, Herodoti ishte i pari që e përdori foljen ‘philosophein’ që do të thotë duke filozofuar, duke synuar kah mençuria. Me rastin e takimit me Solonin, njërin prej shtatë të urtit grek, imperatori Persian Krezi e përshëndeti me këto fjalë: “Mysafir athinas, deri te ne ka arritur fama për urtinë tënde dhe dije se ka udhëtuar nëpër shumë vende, duke filozofuar dhe se këtë e ke bërë për hirë të vetë teorisë”.
Nga kjo shofim se filozofimi është zhvilluar: 1. Duke udhëtuar e soditë, e jo në mënyrë spekulative, dhe 2. për hirë të vetë teorisë e jo për dobi praktike. I pari që e quajti veten filozof ishte matematikani dhe mendimtari Pitagora. Për të sqaruar më mirë domethënien e kësaj fjale Pitagora: jetën e krahasoi me një panair solemn, ku disa kanë ardhur për të bërë para, për të fituar, të tjerët për të shitur mallin, kurse vetëm më të mirët kanë ardhur si soditës; kështu është edhe në jetë: disa e manifestojnë shpirtin e tyre skllavopronar, duke lakmuar famën dhe dobinë, kurse vetëm filozofi e gjurmon të vërtetën.