POETI YNË NEBIH BUNJAKU

Shkruan:Shaban Cakolli

Nebih Bunjaku

Nebih Bunjaku,është nga Poliçka e Dardanës. Ciklin e ulët të fillores e kreu në vendlindje, tetëvjeçaren në Malishevë, të mesmen në Gjilan, kurse studimet në Prishtinë. Si student ka filluar karrierën e tij pedagogjike.
Fillimisht punoi në shkollën fillore në Banjën e Sjarinës, pastaj në gjimnazin e Dardanës, në shkollën teknike të Gjilanit, në shkollën fillore të Banullës - Gllogofcit, në gjimnazin e Lypjanit, në shkollën teknike të Kastriotit.

Që nga viti 1993 punon në gjimnazin “Eqrem Çabej” në Prishtinë. Një mandat ishte drejtor i këtij gjimnazi. Ka botuar këto vëllime me poezi: Dalje nga balada 1994, Gramatikë zemre 2004, Terapia e dashurisë 2005, Një samit për një simit (poemë satirike) 2007 dhe Prushimë buzësh 2008.

Ka të botuara edhe disa përmbledhëje tjera poetike.

Është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës dhe anëtar i Lidhjes së Poetëve Bashkëkohorë (WPS)“ si dhe kryetar i Lidhjes së Krijuesve “Pegasi” me qendër në Gjirokastër - Dega në Kosovë.

Jeton në Prishtinë.

PORT DASHURIE



Unë jam port i çdo dashurie

ku mund të ndalet çdo anije

e ngarkuar me intimitete

n’ujëra t’ëmbla e në dete



për ty jam shumë kureshtar

mezi pres të ankorohesh

midis shpirti lësho spirancën

të pushosh të relaksohesh



valët e zemrës m’i trazon

në çdo stinë unë ty të pres

nëse s’ndalesh më kalon

për një puthje do të vdes

mos ngrit flamurin e bardhë

PRITJA



Në pritjen tënde u plak udha

edhe pritja ç’mu thinjosh

shpresa ime mbushur rrudha

e durimi kurrë s’m’u sos



në kujtesë të portretizova

nga korniza nuk del dot

në ngjyra zemre të fiksova

pikturë ndjenjash jetë e mot



unë e di se ti do vish

zemra zemrën s’e tradhton

atë kupë fati do ta pish

se vetë zemra ta kërkon

NË PORTËN E ZEMRËS



Në portë zemre kur trokita

në blerim prilli në pranverë

s’çave kokën për trokitjen

mbylle dritare mbylle derë



shpresën time e plagose

tani dergjem në spital

s’ka ilaç që ma shëron

shpirtin tim sentimental



kështjella jote prej çeliku

e mistershme krejt kallkan

si jeton në atë manastir

pa pikë dielli ti moj xhan



dil nga kështjella e Mesjetës

vetë buzëqeshjet do të çelin

në dashurinë tonë të zjarrtë

shpirtin n’shpirt do ta mbjellim



portën tënde me shtatë dryna

e ka ndryshkur koha vetë

gjysmën e shpirtit të burgosur

falja gjysmës së shpirtit të vet

KRYEFJALA



Në gramatikën e shpirtit

vetëm ti je kryefjala

nuk na duhet kallëzuesi

as në përqafime të rralla



emri më i dashur

në morfologjinë time

t’i dua buzëqeshjet

në rasa në zgjedhime



në sintaksën e syrit

periudhë në degëzime

në analiza zemre

ëndrra më intime

LULJA E SHPIRTIT



Lulja e shpirtit tim

rrënjët në zemrën time

pa ty nuk lind dielli

as nëpër vegime



lulëkuqja e prillit

çel vetëm n’blerim

lulëzo pa pushuar

fresku i vargut tim



zemra e kurorës

pengu i zemrës sime

vesa e mëngjesit

flladi i zemrës sime



t’i ujis petalet

veç me ledhatime

ti je vesë mëngjesi

flladi i zemrës sime



me ngjyra ylberi

ato gonxhet tua

nektar dashurie

që me dehin mua

PLAZHIT TË ZEMRËS



Plazhit të zemrës

shtrihu gjer e gjatë

çokollatë e thekur

hahesh ditë e natë



nëpër viset e tua

kur shtrihesh në plazh

notoj pa pushuar

nëpër çdo mesazh



sapo del nga uji

gjelb’ron n’syt’e mi

peng ëndrrat e tua

mbushur dashuri



shpirtin buzëqeshje

buzët plot magji

as më shfaqesh mike

thellë nëpër vetmi

MENY DASHURIE



Në shtëpinë artistike

në sofrën e shtruar

s’mungon asnjë gjellë

me zemër gatuar



në do bukë të bardhë

apo do bukë mrume

zgjidh e merr zemër

mos harro një brune



ka dhe bukë të zezë

si edhe bukë nore

disa me shumë tule

të tjerat veç me kore



një bionde e ëmbël

sipas kësaj menyje

shtruar tejendanë

në sofër dashurie



asnjë lule e vyshkur

s’ringjallet me ujë

kur shet dashuri

s’i takon askuj’

NË TAKIM TË PARË



Në takim të parë

lirshëm flet belbëzimi

fjalëve u dridhen buzët

buzëve vetë guximi


syve plot kureshtje

u dridh shikimi

nga buzëqeshja e parë

me lule gjelbërimi


duart e flakëruara

kudo hulumtojnë

gishtat ndezur flakë

ëmbël ledhatojnë



femrave buzëqeshjet

këmbëve u dridhen leqet

gjatë puthjeve të zjarrta

edhe burrave musteqet

NË VATËR SHPIRTIT



Meqë bora zbardhi kulmin

jashtë kur dimri bën acar

diku thellë në vatër shpirti

veç për ty ndizet një zjarr



eja ngrohu në prushin tim

si lulëkuqja n’të prilltin shtrat

mos të plakesh mos t’venitesh

të më mbetesh gjithnjë ngat

PRUSHIMË BUZËSH



Midis shpirti të mbolla

ty fanitje luleqershie

gjithnjë të kujtoj

me puthje nostalgjie



sytë e kaltër të dashuruar

ndezur zjarr në burime

sa herë hapen e mbyllen

më djegin me shikime



më i ëmbël se ambrozi

gazi i buzëve tua

sa herë puqen me të miat

pranverë lënë në mua



përmbi shpresa të mbolla

bazamentin mbi dëshira

zemrën prush ma freskon

e ëndërrta nimfë e dëlira

DIL NGA ËNDRRA



Dil nga ëndrra shpirtja ime

s’dashurohet n’ëndrra t’kota

vetëm me puthje ledhatime

zbukurohet e gjithë bota



midis fanitjesh kur të shoh

ta shpalos ëndrrën s’guxoj

dashurinë në shpirt ta njoh

dua të gjallë të ledhatoj



të gjitha rrudhat e shpirtit

i shpalova një nga një

të kërkova në çdo kujtim

por askund nuk ishe ti



mua nata s’më sjell gjumë

vetëm ty mendja t’kërkon

për mungesën tënde natën

deti i ëndrrave më trishton



puthja jonë gojë më gojë

zemrën akull ma bën prush

edhe agu shpresën plojë

nga zjarri digjet çdokush

DIL NGA ËNDRRA



Dil nga ëndrra shpirtja ime

s’dashurohet n’ëndrra t’kota

vetëm me puthje ledhatime

zbukurohet e gjithë bota



midis fanitjesh kur të shoh

ta shpalos ëndrrën s’guxoj

dashurinë në shpirt ta njoh

dua të gjallë të ledhatoj



të gjitha rrudhat e shpirtit

i shpalova një nga një

të kërkova në çdo kujtim

por askund nuk ishe ti



mua nata s’më sjell gjumë

vetëm ty mendja t’kërkon

për mungesën tënde natën

deti i ëndrrave më trishton



puthja jonë gojë më gojë

zemrën akull ma bën prush

edhe agu shpresën plojë

nga zjarri digjet çdokush

PROMETE MAGJIE



Vetë e ndeze zjarrin

me afsh dashurie

baruti dhe prushi

paskan dritë magjie



zemrën seç ma dogjën

sytë e tu të shkruar

ty moj shpirtja ime

unë t’i kam bekuar



lulja e jetës sime

portën ta kam hapur

nga premtimet tuaja

pritja më ka mplakur



zjarri i shpirtit ndezur

po më djeg të gjallë

eshkë me xixa stralli

veç për ty kam mall



nga zjarrmia e shpirtit

Promete magjie

edhe po të duash

nuk gjen pikë freskie



këtë zjarr nuk e shuan

një oqean me lot

që ta shuash kraterin

mos u përpiq kot

N’AEROPORT KUJTIMESH



Kur mërzitem shumë

dhe ti më mungon

kërkoj numrin tënd

të marr në telefon



zëri yt i largët

kallkan dhe acar

seç m’i ngrin kujtimet

në zemrën time zjarr



kur nisëm në shkollë

në mendje të kam

princesha më e lumtur

në këtë botë unë jam



kur dal në tabelë

ta zgjidh detyrën

unë në sy të zemrës

të imagjinoj f’tyrën



dridhem nga zjarrmia

në ty kërkoj shpëtim

e mbështetur n’shpresa

mezi gjej ngushëllim



shpirti në manastir

për ty xhelozon

ajo re veç ëndrra

zemrën ma trishton



në aeroport kujtimesh

të pres të aterosh

dashurinë e çiltër

mua të ma dhurosh

PUTHJA



Puthja s’vjen nga qielli

po s’e meritove

zemrën ndezurinë

hajnisht ma pushtove



kur të fala puthjen

buzët e mia shkrum’

prushin brufullues

s’e shuan asnjë lumë



hellin e buzëve tua

lavë nëpër vullkan

ta shuaj unë e dashur

vetë jam oqean

DASHURI



Dashuria është magji

me fillesën në lashtësi

veç harliset në rini

magjeps plak e të ri



rrënjë e degë me energji

trungun plot gjallëri

gjuha i buzëqesh në sy

mbrujtur me dashuri



sikur lulja kur s’ka erë

pa të jeta nuk ka vlerë

me brerore kurdoherë

jerinë lulesh dimër-verë



harlisja e saj në çdo stinë

bleron male bleron det

nga planeti në planet

i thur himne çdo poet

kush i pari e thirri n’emër

pishtar jete kish në zemër

si për mashkull si për femër

është veç emër pa mbiemër